Onderzoek meetprogramma Alpuro Breeding
Het meetprogramma
Alpuro Breeding maakt al jaren gebruik van een eigen meetprogramma om de groei en ontwikkeling van kalveren te kunnen monitoren. Dit programma wordt door onze kalverspecialisten gebruikt tijdens hun bezoeken aan melkveebedrijven. Hiervoor wordt o.a. de borstomvang gemeten van kalveren van verschillende groepen en/of leeftijden.
Aan de hand van de leeftijd en borstomvang van een kalf wordt een inschatting gemaakt hoe de groei is ten opzichte van een referentielijn. Je kunt dat vergelijken met de groeicurve voor baby’s op een consultatiebureau. De standaard groeicurve is een regressielijn die gebaseerd is op jarenlange metingen van kalveren bij klanten. Een goede inschatting van de groei kan gemaakt worden door de puntenwolk van een koppel kalveren te vergelijken met deze lijn.
Hiermee kan met de veehouder besproken worden of en waar nog verbetering mogelijk is.
Aan de hand van de groei van een kalf, t.o.v. de groeicurve, wordt vervolgens een inschatting gemaakt van het moment waarop deze als pink geïnsemineerd kan worden en dus zelf weer af kan kalven (ALVA). Hoe hoger de groei, hoe lager de mogelijke/verwachte ALVA.
Standaardkalf
Ons meetprogramma rekent alle gewichten van de gemeten kalveren om naar een “standaard kalf” van 12 weken. Eigenlijk net als de BedrijfsStandaardKoe (BSK) bij melkkoeien. Hierdoor zijn de gewichten van kalveren op verschillende leeftijden en bedrijven tóch goed met elkaar te vergelijken. In ons meetprogramma is dit hier te zien:
Wat is “goed”?
Als maatstaf voor groei hanteren we de volgende indeling:
Het onderzoek
In het kader van een afstudeeropdracht is een grote hoeveelheid meetdata van de afgelopen jaren verzameld. Van de kalveren die 3 jaar of langer geleden gemeten zijn, is inmiddels in veel gevallen een vaarzenlijst bekend. Om deze te achterhalen zijn alle veehouders aangeschreven waar ooit metingen verricht zijn en mogelijk vaarzenproducties aanwezig.
De respons hierop was groot en daar waren we ontzettend blij mee. Uiteindelijk hebben we aan ruim 1600 kalveren de relevante productiedata kunnen koppelen.
Resultaat
In de volgende grafiek staan de resultaten van het onderzoek weergegeven:
Bovenstaand een grafiek die het geheel vrij goed samenvat.
- Op de x-as staat de realiseerbare afkalfleeftijd (ALVA) die mogelijk is op basis van de gemeten groei bij het kalf. Hoe harder het kalf groeit, hoe lager deze ALVA.
- Op de y-as staat de gerealiseerde productie van de vaarzen die tijdens hun meting als kalf een bepaalde afkalfleeftijd kregen “toegewezen”. Bijvoorbeeld: vaarzen die hard groeiden als kalf en met het meetprogramma op 19 maanden werden voorspeld, bleken een productie te realiseren van 8890 liter. Let op, de wérkelijke afkalfleeftijd van die vaarzen is in veel gevallen hoger geweest. Dat bepaalt een boer immers zelf. Velen insemineren toch liever op een bepaalde leeftijd. Gevolg hiervan is dat deze vaarzen dus wat groter/zwaarder dan gemiddeld waren toen ze afkalfden.
Te zien is dat in het traject van 18-25 maanden (waar de meeste kalveren zitten), de productie ruim 700 liter stijgt (8200-8900). Daar zit dus een stijging van 90 liter per maand.
- Een mooi resultaat dat verder boven water kwam, is dat de gemiddelde afkalfleeftijd van de Breeding-vaarzen uit het onderzoek uitkwam op 24,6 maanden, bij een Nederlands gemiddelde 26 maanden. Deze “bijvangst” bevestigt wat ons betreft het succes van kalveropfok met Alpuro Breeding.
Rendement
Kostenbesparing door een kortere opfokperiode kun je op verschillende manieren berekenen en zal in verschillende bedrijfssituaties ook anders uitwerken. Een keiharde “totaalbesparing” noemen, is echter niet op ieder bedrijf toepasbaar.
Om toch een voorbeeld te noemen gaan we uit van een vaars met een 2 maanden kortere opfokperiode (iets meer dan het verschil tussen Alpuro Breeding versus het NL gemiddelde):
Dit betekent dat je bij een 2 maanden kortere opfokperiode alleen al aan voerkosten + extra melkopbrengst €120,- per vaars bespaart!
Dit staat nog los van de andere voordelen die er te noemen zijn:
- Minder veeartskosten, minder uitval. Kalveren met een goede jeugdgroei hebben gemiddeld minder gezondheidsproblemen/uitval.
- Minder fosfaatrechten nodig
- Minder grond nodig i.g.v. grondgebondenheid
- Minder huisvesting nodig. Op grote bedrijven kan het de bouw van een kleine jongveestal uitsparen!
Dit is echter voor elk bedrijf weer anders.
De conclusie en tevens hoofdboodschap is: